Gisteren gespten wij met z'n drieën de rugzak om in Roborst: Herman en Jo stapten voor het eerst mee, benieuwd of zij de geplande 19,7 km en 220 hm wel zouden aankunnen. Het werden er minder.
Michelbeke Elst
Het verliep allemaal héél gemoedelijk, de snelheid van de groep lag vrij laag, gelukkig, want er werd veel gebabbeld en gestopt om van de schoonheid van de vroege lente in de Vlaamse Ardennen volop te genieten of om uitglijdend en op onzekere benen langs modderige hellende paadjes te balanceren. Alweer heeft vriendje OsmAnd ons een getal door de neus geboord wat achteraf moest bijgesteld worden door RouteYou: niet 21km maar 17,4km, van 10u15 tot 16u15, 190 hm, gemiddeld 3,48/u - met een uur stoppen voor rust, eten en drinken, de auditieve (vink, grote lijster, roodborst, enz) en de visuele observaties, en de occasionele voetverzorging.
Zo keken we héél raar op, in het populierenbos beneden in Sint-Blasius-Boekel, van een groepsgebeuren in de boomtoppen, waar wel een vijftien nesten tegelijk in de steigers stonden van... roeken. Het zijn koloniebroeders, dus dat zou kunnen, al slaagde ik er niet in met dit kleine verrekijkertje om ze in hun druk gedoe voor 100% zeker te onderscheiden van zwarte kraaien, maar zouden die wel met zovele koppels tegelijkertijd en dicht bijeen nesten bouwen?
De plantenrijkdom overspoelde ons onderweg ook met z'n prille bloesems van speenkruid, bosanemoon, uitgezaaide paaslelies,sporkenhout. Ik zal het in een andere post nog hebben over determinatie van planten op de nieuwe, elektronische manier.
Wijlegem
De verstramde benen en oververhitte voeten konden we uitstrekken onder de goed gedekte tafel bij Anny, waarop de aalbessentaart werd doorgespoeld met La Trappe Quadrupel of Blond of een glaasje rosé: rarara, wie nuttigde wat van ons drieën?
