Langs het pad van de geschiedenis - Catalonië (2005)

Een dal met naar boven toe bossen in herfstkleuren.
Een reiziger komt aan, geleid door de kaart,
Misschien het geheugen.
Ooit, lang geleden, in de zon,
Toen de eerste sneeuw was gevallen, had hij hierlangs stappend
Vreugde, sterke vreugde ondergaan, zonder reden,
De vreugde van de ogen.
Alles was ritme geweest,
Van passerende bomen, een vogel in zijn vlucht,
De trein op het viaduct, een feest van beweging.
Na jaren keert hij er terug, en niets verlangt hij.
Hij wil maar één ding, één kostbaar ding:
Het zuivere zien zelf zijn zonder naam,
Zonder verwachting, vrees of hoop,
Op de grens waar ik en niet-ik eindigen.

                                      Czeslaw Milosz (°1912 ╬2004)

Geen gedicht kan beter beschrijven wat ik nu bijna dagelijks ervaar in gespannen afwachting op 3 mei, de vlucht naar Zaragoza. In mei 2005 heb ik het traject van de GR1 door Cataluña bewandeld, met vertrek op 17 mei in L'Escala aan de Middellandse Zee en aankomst op 10 juni in Puente de Montañana, de grens met Aragon, over totaal 360km stappen en 140km in bus of auto. Over die wandeltocht heb ik toen een boek geschreven, met het gedicht van Milosz op de laatste pagina. Ik wist dat ik zou terugkeren maar ik heb er zó lang moeten op wachten, want "Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren" wist Willem Elsschot al. Het boek werd op 60 exemplaren gedrukt, zelf heb ik maar één exemplaar gehouden en dat werd intussen al ettelijke keren uitgeleend, het voelt beduimeld aan. Geen idee waar al die boeken naartoe gingen en of iemand het ooit écht helemaal heeft gelezen, want het staat boordevol historische wetenswaardigheden waar de doorsnee lezer gezwind overheen springt, denk ik dan. Toch is het juist de geschiedenis, die ons langs deze GR-route in het gezicht knalt, die mij nu naar Aragón trekt. In 2005 wandelde Herman - toen 65j zoals ik nu - een week mee langs de GR1, nu is hij weer kandidaat voor een weekje 'afzien op kousevoeten'. De andere stapmakker is Jo, die van 1968 tot '73 met mij de schoolbanken in de Grieks Latijnse humaniora deelde op het St-Lievenscollege. Natuurlijk is voor geen van ons drieën zekerheid dat we 3 mei halen in opperste beste conditie, een ontstoken pees of knarsend gewricht kan altijd een stokje tussen de benen steken, en de plets kan hard aankomen. Een annulatieverzekering is onmisbaar voor oude knarren...