Alfonso (°1072 in Biel - ⍏1134) zou nooit koning van Aragon geworden zijn als zijn broers Pedro en Fernando niet vroegtijdig gestorven waren. Alfonso werd opgeleid in een klooster in de letteren en de oorlogsvoering, maar dat eerste is hij vrijwel onmiddellijk vergeten toen hij tot koning Alfonso I gekroond werd. Hij sloot eerst enkele pacten met nobelen in Zuid-Frankrijk, die hem wat oorlogsmachinerie verkochten, en toen ging hij meteen aan de (veld)slag om plaatsen te veroveren die al eeuwen door de moslims bezet waren. Hij begon met Zaragoza (1118), en de volgende jaren rukte hij op naar Tudela, Tarazona, Calatayud, Daroca, en nog wat andere. Al vrij vroeg had hij de bijnaam El Battallador verkregen. Op zijn 50e lanceerde hij een grootscheepse campagne naar het zuiden, en op 7 januari 1126 stond hij voor de poorten vaan Granada, maar daar mislukte hij in zijn opzet. Niet bij de pakken blijven zitten was zijn motto, dus hij veroverde nog stukken van Galicië, Castilië, Valencia, Murcia, zelfs in Z-Frankrijk.
Het moeilijkste gevecht bleek dat met zijn eigen vrouw Urraca van Castilië te zijn geweest. Hij was er drie keer van gescheiden maar zij wou niet, en uiteindelijk bekwam hij de annulatie van hun huwelijk in 1114, zonder erfgenamen. Daarna pas begonnen zijn grote veroveringen. De legende gaat dat hij homoseksueel zou geweest zijn. Tja, daar kan je makkelijk een grapje over neerzetten, niet doen hé
Elke Aragonees behoort fier te zijn op de grootste hunner koningen, die van een mini-staatje het machtige en grote land Aragon had gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten