Sierra de Gratal

De zuidflank van de Sierra de Gratal draagt een mediterrane begroeiing die bestaat uit steeneik, Portugese eik, hulsteik, grove en zwarte den, stekelbrem, en hele stroken met lage buxus die uitschiet boven het ondoordringbare tapijt van erizon. Op de noordflanken van het massief vinden we een eurosiberische invloed met portugese eik en grove den waar buxus ondergroeit. Maar de grote verrassing hier is het beukenbos op de noordwestelijke flank van de Peiró, waar wij doorklommen, met ondergroei van buxus en taxus. Het belang van dit bos wordt onderlijnd door de bescherming als L.I.C. (Lugar de Importancia Comunitaria). Bij de verschillende toppen in het massief is de meest opvallende de Peña de Gratal (1563m) met zijn onmiskenbare pyramidale vorm en zijn abrupte pure zuidflank die hem de bijnaam bezorgde van 'Matterhorn van Huesca'.  Nochtans is er nog één hogere top: La Calma Alta (1585m).

Vogels die zich hier thuis voelen zijn o.a. alpenkraai, aasgier, oehoe, steenarend, havikarend, tapijt, rode steenpatrijs. Er komen op de flanken van de Sierra de Gratal niet minder dan acht (resten van) sneeuwputten voor (zie hieronder).