De ďeur achter me dicht getrokken en nog maar net op stap naar de rivier of om de hoek verschijnt een dame, verschrikt: " Je kan er niet door met al die regen, ga over de brug naar de andere kant" Meer kms dus, en op de nok van een dak zit de hop me uit te wuiven "oep-oep". Bots ik aan de overkant op Alvaro, je komt er niet vanaf. Maar vanaf dan geen mens meer gezien de ganse dag. Een dag vol river crossings en eenzaamheid in de wildernis. Klimmen 1.10u naar de Collado Erica la Fosa (1120m), hoogste punt van de dag en scheiding tussen mediterrane begroeiing en de nattere noordflank met ... beuk!
De afdaling duwt weer de pijn in de rechterknie, manken. Aan de Pozo Pigalo tijd voor een eerste kleine picknick en voetbad en -verzorging. Er volgen nu vele kms zacht stijgen over brede pistas, het is niet altijd puffen over beresteile single tracks.
We passeren de 'twin towers' van de Castillo de Sibirana, gebouwd in de vroege 10e eeuw door Sancho Garces I op de ruïnes van de veroverde moslimburcht uit de 9e eeuw. Dat vals plat blijft nog een hele tijd duren tot op de Portilla de Aragon (990m), de grens met de enclave van Navarra. Van hieruit enkel nog dalen, dacht ik, dus de tweede picknick 14u. Met in de verte een eerste blik op het eindpunt, Petilla de Aragon,
verslapt de concentratie want canadezen* over brede pista maar geen GR-tekens meer. Terugkeren op je stappen, beekje over en klimmen alweer naar de Ermita de la Caridad, vanwaar je een mooi zicht krijgt op het dorp van bestemming:
In Petilla loop ik wat voorbij het dorp, een man met bosmaaier zegt 'Ola!' en ook dat hij Fernando is van de hostal.Hij troont me mee, en zegt dat ik zijn eerste cliënt ben? Tien dagen geleden kwam is hij gestart, een overname want ik wist van Juan dat hostel Ramon y Cajal al heel lang bestaat en is genoemd naar de Nobelprijswinnaar voor geneeskunde 1922. Als de twee ramen van de kamer openzwaaien kijk ik uit op de bergkam met méér dan 50 windmolens netjes op een rij, ik hoor ze de hele avond zacht zoemen in de stevige bries.
* canadezen: het neologisme als werkwoord ontstond vele jaren geleden in Andalucía, op wandel in de bergen met Michel en Lieve, toen we over een brede cañada flink doorstapten, een route voor de transhumance
Geen opmerkingen:
Een reactie posten