John Hayes: 19,5km - 700hm - 1050m dalen
MIO: 18km - 1450 Kcal - gem. 4,6/u - min 662m max 1350m
Bordjes Caminos Naturales: 20km
OsmAnd: 27km - 7u - lunch 30' Samsung Health: 33.130 stappen 22km
De dag begon met géén ontbijt, dus wachten tot 9u als de bar Barancana opent. Een bocadilla jamon en queso en cafe con leche, met dank aan de norse serveuse. De vriendelijke krantenlezer toont ons het pad naar het dorp, dus we stapten al 2km voordat de track begon. We lieten de GR1 rechts liggen omdat hij 8km over carretera gaat, we volgen het traject van John Hayes dat veel boeiender (én vermoeiender) is. De río Isuela moet je toestemming vragen om over te steken?... Daarna begint de beresteile klim naar de Peiró (1580m) en de hayedo of beukenbos, zeldzame boom in Aragon! Als je voorovergebogen met de neus bijna de grond raakt en je voeten steeds wegschuiven zit je op een helling van 50% of meer zeker? In het bos staat ook veel boj (buxus) en tejo (taxus). Zoveel schaduw komt van pas als je zweet als een paard. Jo heeft een app die de hartslag kan meten, bij 150 bleef hij enkele minuten staan om met nieuwe moed de klim te hervatten.
Het hoogste punt van de dag is de Collado de Saramiana, even hoog als de Peiró! Wat een zicht achteruit op de besneeuwde toppen van de hoge Pyreneeën, wat een panorama vooruit met de eindeloze horizon van de Hoya de Huesca. De rest van de dag wordt afdalen, veel meer meters dan we zijn gestegen. We passeren een pozo de nieve, over alle flanken rondom ons spreidt zich een stekelig bed van erizones uit (echinospartum horridum) die in juni de hellingen in geel zet, veel meer geel dan nu met de stekelbrem. Een aasgier komt een rondje voor ons draaaien, rode steenpatrijzen vliegen verschrikt op. Na de pozo begint het eindeloze dalen, gevaarlijk met de schuifsteentjes. Eenmaal uit de bergen stappen we over eeen irrigatiekanaal en zetten voet op vlakkere grond, langs de Ermita de la Trinidad (17e eeuw) op lange pistas naar Bolea. Plots scheren een 6-tal bijneneters over ons heen, we zien dat de rode rots met kleilagen is doorspekt waarin hun holen zijn gegraven.
In het stadje Bolea belanden we in Casa Rufino op een zalig zacht bed, oef! Morgen vertrekt Jo met bus of taxi, naar Murillo de Gallego, want de Mallos de Riglos wil hij niet missen. Een nieuwe tocht begint. Alleen.
Het was een heerlijke tijd samen, om nooit NUNCA te vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten