Dag 6 (met Santa Claus)

We waren nog maar net vertrokken van het domein Las Bodegas de Clavería of de hond kwam voor ons uit lopen en wou niet terugkeren. Hij kende de GR1 beter dan onze gps en stak de río Usía over, wij waadden ook door het water om de lange steile klim aan te vatten. Na elke bocht kwam hij even op zijn passen terug: "waar blijven jullie?" Het pad bleef hoog boven de Usía uittorenen tot we hijgend over de kam een eerste blik op het stuwmeer van Mediano wierpen. In de afdaling naar de stuwdam stopten we voor een babbel met Kathy in joggingoutfit. We noemden de hond dan maar Kathy die ons kwispelstaartend voorop liep, geen gr-streepjes meer nodig. Voorbij de stuwdam drongen we de smalle kloof Entremon binnen, door buxus- en steeneikbos, over schuifsteenhellingen tot waar het pad uit zandsteenrots was uitgehouwen en een ijzeren kabel 100m boven de rivier ons evenwicht moest bewaren. Voorbij de Congost daalden we af naar de vlakte van het volgende stuwmeer El Grado: tijd voor de lunch. Ik belde naar Las Bodegas: "Uw hond loopt altijd mee en wil niet terugkeren, wat doen we d'ermee?" "Geen probleem, vanavond keert hij wel terug. Hij heet Santa Claus". Onze compagnon de route liep als prima gr-gids mee tot de hostal in Meson de Liguerre. Afscheid met een streel en een traan. Een Franse fietsbende die komt mountainbiken schaart zich omheen de tafel aan de bar, onder onze terrasdeur, en ze tetteren er op los: zo kennen we ze weer, de fietsers. Tijd nu voor la cena. Buenos noches.